گمانه‌زنی‌های باستان‌شناسی در «تل پای دره» کامفیروز (تل قلعه) شهرستان مرودشت به شناسایی روستای 5 هکتاری 6000 ساله مربوط به دوران فرهنگی «لپویی» منجر شد.
به نقل از ایسنا، فضل‌الله حبیبی - سرپرست گروه باستان‌شناسی - اظهار کرد: پس از بررسی سطحی و گمانه‌زنی‌ها در اطراف محوطه «پای دره کامفیروز» و تهیه نقشه توپوگرافی یک تپه اصلی (احتمالا قلعه) و آثار یک آسیاب مربوط به دوره سلجوقی نیز شناسایی شد.
این باستان‌شناس دلایل اصلی گمانه‌زنی را گسترش آزادراه شیراز - اصفهان به حریم «تل پای دره» و همچنین عبور جاده اصلی شیراز به کامفیروز از بخشی از محوطه در سال‌های قبل و عبور لوله گاز به بخش «کامفیروز» اعلام کرد.
حبیبی افزود: برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم حفاظتی «تل پای دره»، تهیه نقشه توپوگرافی از محوطه باستانی و انتخاب و اجرای گمانه‌های آزمایشی و شناخت دوره‌های مختلف «تل پای دره» با توجه به یافته‌های فرهنگی مد نظر نظر قرار گرفت.
به گفته وی، 7 گمانه 1 در 1 متر و 2 گمانه 2 در 2 متر در محدوده این محوطه باستانی ایجاد و یک تپه به ابعاد 70 در 60 متر که احتمالا آثار یک قلعه مربوط به دوره سلجوقی است، نیز شناسایی شد.
او ادامه داد: در شمال تپه اصلی (تپه اسلامی) که پس از خاکبرداری شرکت گاز استان فارس آثاری مربوط به دوران مس وسنگ جدید در آن دیده شد گمانه‌زنی انجام گرفت و یافته‌هایی مربوط به فرهنگ لپویی متعلق به هزاره چهارم پیش از میلاد (دوره روستا نشینی جدید) شناسایی شد.
این باستان شناس افزود: گمانه‌زنی‌های انجام شده حکایت از یک روستای بزرگ تقریبا 5 هکتاری مربوط به دوران فرهنگی لپویی و یک تپه اصلی (احتماالا قلعه) و آثار یک آسیاب مربوط به دوره سلجوقی در محوطه پای دره دارد.
حبیبی با اشاره به شناسایی یک کف شفته‌ریزی مربوط به فرهنگ لپویی گفت: در بخش شرقی تپه اسلامی به آثار کف سکونتی مربوط به دوره سلجوقی برخورد کردیم و همچنین در قسمتی شمالی تل پای دره یک زباله دانی مربوط به دوره لپویی شناسایی شد.
به گفته این باستان‌شناس، بررسی‌ها و گمانه‌زنی انجام شده در تل پای دره سفال‌های دوره فرهنگی «باکون الف» و همچنین سفال‌های دوره «بانش قدیم» شناسایی شد.
او افزود: با توجه به تقسیم‌بندی این دوره فرهنگی پیش از تاریخ فارس یعنی دوره «لپویی» توسط ویلیام سامنر آمریکایی به سه فاز دوره «باکون/ لپویی»، «لپویی میانی» و «لپوی/بانش»، قدمت آن به حدود 3400 تا3900 پیش از میلاد می‌رسد.
سرپرست گروه باستان‌شناسی «تله پای دره» افزود: با مطالعه یافته‌های فرهنگی شناسایی شده در «تل پای دره» به نظر می‌رسد بخشی وسیعی از این محوطه متعلق به سه فاز دوران «لپویی» باشد که امید است در آینده بتوانیم در این محوطه توالی دوره‌های استقراری را به طور مشخص‌تری شناسایی و فرایند گذار از دوره باکون به دوران لپویی و همچنین فرایندگذار از دوران روستانشینی به دوران آغاز شهرنشنی را مورد مطالعه قرار دهیم.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برنامه گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تل پای دره بخش کامفیروز با دو قسمت مجزا و دو دوره
استقراری اصلی که درسال 1385 ثبت ملی شده است، با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفت.
به نقل از ایسنا، فضل‌الله حبیبی - سرپرست گروه باستان‌شناسی - اظهار کرد: پس از بررسی سطحی و گمانه‌زنی‌ها در اطراف محوطه «پای دره کامفیروز» و تهیه نقشه توپوگرافی یک تپه اصلی (احتمالا قلعه) و آثار یک آسیاب مربوط به دوره سلجوقی نیز شناسایی شد.
این باستان‌شناس دلایل اصلی گمانه‌زنی را گسترش آزادراه شیراز - اصفهان به حریم «تل پای دره» و همچنین عبور جاده اصلی شیراز به کامفیروز از بخشی از محوطه در سال‌های قبل و عبور لوله گاز به بخش «کامفیروز» اعلام کرد.
حبیبی افزود: برای تعیین عرصه و پیشنهاد حریم حفاظتی «تل پای دره»، تهیه نقشه توپوگرافی از محوطه باستانی و انتخاب و اجرای گمانه‌های آزمایشی و شناخت دوره‌های مختلف «تل پای دره» با توجه به یافته‌های فرهنگی مد نظر نظر قرار گرفت.
به گفته وی، 7 گمانه 1 در 1 متر و 2 گمانه 2 در 2 متر در محدوده این محوطه باستانی ایجاد و یک تپه به ابعاد 70 در 60 متر که احتمالا آثار یک قلعه مربوط به دوره سلجوقی است، نیز شناسایی شد.
او ادامه داد: در شمال تپه اصلی (تپه اسلامی) که پس از خاکبرداری شرکت گاز استان فارس آثاری مربوط به دوران مس وسنگ جدید در آن دیده شد گمانه‌زنی انجام گرفت و یافته‌هایی مربوط به فرهنگ لپویی متعلق به هزاره چهارم پیش از میلاد (دوره روستا نشینی جدید) شناسایی شد.
این باستان شناس افزود: گمانه‌زنی‌های انجام شده حکایت از یک روستای بزرگ تقریبا 5 هکتاری مربوط به دوران فرهنگی لپویی و یک تپه اصلی (احتماالا قلعه) و آثار یک آسیاب مربوط به دوره سلجوقی در محوطه پای دره دارد.
حبیبی با اشاره به شناسایی یک کف شفته‌ریزی مربوط به فرهنگ لپویی گفت: در بخش شرقی تپه اسلامی به آثار کف سکونتی مربوط به دوره سلجوقی برخورد کردیم و همچنین در قسمتی شمالی تل پای دره یک زباله دانی مربوط به دوره لپویی شناسایی شد.
به گفته این باستان‌شناس، بررسی‌ها و گمانه‌زنی انجام شده در تل پای دره سفال‌های دوره فرهنگی «باکون الف» و همچنین سفال‌های دوره «بانش قدیم» شناسایی شد.
او افزود: با توجه به تقسیم‌بندی این دوره فرهنگی پیش از تاریخ فارس یعنی دوره «لپویی» توسط ویلیام سامنر آمریکایی به سه فاز دوره «باکون/ لپویی»، «لپویی میانی» و «لپوی/بانش»، قدمت آن به حدود 3400 تا3900 پیش از میلاد می‌رسد.
سرپرست گروه باستان‌شناسی «تله پای دره» افزود: با مطالعه یافته‌های فرهنگی شناسایی شده در «تل پای دره» به نظر می‌رسد بخشی وسیعی از این محوطه متعلق به سه فاز دوران «لپویی» باشد که امید است در آینده بتوانیم در این محوطه توالی دوره‌های استقراری را به طور مشخص‌تری شناسایی و فرایند گذار از دوره باکون به دوران لپویی و همچنین فرایندگذار از دوران روستانشینی به دوران آغاز شهرنشنی را مورد مطالعه قرار دهیم.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برنامه گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تل پای دره بخش کامفیروز با دو قسمت مجزا و دو دوره
استقراری اصلی که درسال 1385 ثبت ملی شده است، با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفت.
