کشور نپال

نپال، کشوری متشکل از 7 استان، 75 بخش و 744 بخش محلی است که در جنوب آسیا قرار دارد و پایتخت آن کاتماندو است. این کشور به عنوان 93 امین کشور بزرگ جهان به شمار آمده و 4.26 میلیون نفر جمعیت دارد. نپال از جنوب، غرب و شرق با هند و از شمال با کشور چین همسایه است. همچنین علی رغم فاصله 27 کیلومتری خود با بنگلادش از سمت شرق، هیچ مرز مشترکی با این کشور ندارد. کشور نپال دارای تپه های جنگلی، 8 کوه بلند دنیا از جمله اورست و زمین های حاصل خیز می باشد.

تاریخ نپال

باستان شناسان با توجه به ابزارهای پیدا شده در دره کاتماندو که به دوران سنگی مربوط اند، تشخیص داده اند که قدمت حضور انسان ها در منطقه هیمالیا به حدودا 11 هزار سال پیش باز می گردد. این افراد، کاساندا (Kusunda) نام داشتند. حزب کمونیست نپال در سال 1996 تصمیم گرفت تا سیستم پادشاهی را سرنگون نموده و جمهوری را با استفاده از خشونت، جایگزین آن سازد. در پی این تصمیم، جنگ داخلی خونینی در نپال پدید آمد که بیش از 12 هزار کشته بر جای نهاد. 
در تاریخ 1 ژوئن سال 2001، قتل عامی در قصر شاه اتفاق افتاد که در پی آن ملکه آیشواریا، شاه بیرندرا و 7 نفر از خانواده سلطنتی کشته شدند. مردم مظنون این قتل را ولیعهد دیپندرا و  انگیزه اصلی او را پاسخ به جواب منفی والدینش به انتخابش برای ازدواج می‌دانستند. ولیعهد سه روز بعد خودکشی کرد. پس از آن در تاریخ 1 فوریه سال 2005، جیاندرا (Gyanedra)، برادر پادشاه، حکومت را در دست گرفت. سپس در سال 2006 اعلام کرد که قدرت را به دست مردم خواهد سپرد و سرانجام در سال 2009 حکومت خود را به جمهوری تغییر داد. در پی این تصمیم، نظام سلطنتی در نپال پرچیده شد.

آب و هوای نپال در فصل های مختلف

کشور نپال دارای 5 فصل می باشد: بهار،تابستان، موسمی، پاییز و زمستان. آب و هوای نپال بسیار متغیر بوده و از استوایی تا بسیار سرد تغییر می کند. کوه های هیمالیا در فصل زمستان مانعی برای ورود بادهای سرد از سمت آسیای مرکزی شده و بادهای موسمی را ایجاد می کنند. دوره پیش از بادهای موسمی که از ماه می شروع می شود، آب و هوای خوبی دارد. همچنین پس از ماه اکتبر یعنی دوره بعد از بادهای موسمی نیز آب و هوا بسیار خوب است؛ البته در این دوره ممکن است شاهد بارش برف باشیم. فصل پاییز از نظر آب و هوا، بهترین زمان برای سفر به کشور نپال محسوب می شود.

اقتصاد نپال چگونه است؟

بخش اصلی و اعظم اقتصاد نپال را کشاورزی و صنعت این کشور تشکیل می دهند. محصولات کشاورزی نپال عبارت اند از نی شکر، سبزیجات ریشه‌ای، برنج، چای، ذرت و محصولات دامداری آن شیر و گوشت گاو میش می باشد. صنعت نپال نیز به فراوری محصولات کشاورزی نظیر نی شکر،غلات، تنباکو و چتایی می پردازد. همچنین دومین منبع درآمد کلان خارجی نپال را حوزه گردشگری تشکیل می دهد. علی رغم این که اقتصاد نپال از بلاتکلیفی های سیاسی تاثیر منفی می گیرد، جمعیت و تعداد افراد فقیر این کشور از سال 2003 به بعد، رو به کاهش بوده است.

حمل و نقل در نپال

کشور نپال از راه های اصلی ترابری جهانی، چه دریایی، چه زمینی و چه هوایی دور است اما حمل و نقل داخلی این کشور وضعیت بهتری دارند. این کشور 47 فرودگاه دارد اما از نظر جاده سازی، به این علت که دو سوم نپال را مناطق کوهستانی و مرتفع تشکیل می دهند و ساخت جاده در چنین مناطقی سخت، زمان بر و هزینه بر می باشد، پیشرفتی نداشته است. همچنین حدودا 60 درصد از راه ها و جاده های این کشور به خصوص در مناطق روستایی، هنگام بارش باران غیر قابل استفاده و مسدود می گردند. گسترش و پیشرفت ضعیف در زمینه جاده سازی سبب شده تا دسترسی به بیمارستان ها، مدرسه ها و فروشگاه ها همواره با مشکلات زیادی مواجه باشد. تنها بندر ساحلی که برای واردات کالا قابل استفاده است، بندر کلکته نام دارد.

جشن ها و رویدادهای مشهور نپال

در نپال، 36 روز در سال جشن است. تعطیل رسمی نپالی ها روز شنبه بوده و روزهای تعطیل دیگر شامل جشن های هندوها و 18 فوریه روز شهادت می شود.

جاهای دیدنی نپال

در ادامه به معرفی برخی از جاذبه های دیدنی مشهور کشور نپال می پردازیم:

کاخ موزه نارایانیتی

کاخ اصلی به فرمان شاهان قرن هجدهم این کشور ساخته شد و بر اثر زلزله سال 1934 از بین رفت. کاخ نارایانیتی توسط بنجامین پولک و در دهه 1960 به سبک معاصر بازسازی شد و پس از آن که نپال به جمهوری تبدیل شد، به عنوان موزه مورد استفاده قرار گرفت. جالب است بدانید تخت و تاج پادشاهی نپال در این موزه نگهداری می شود که به دلایل امنیتی در دید عموم قرار نمی گیرند.

سوایامبونات

این مجموعه مذهبی بر فراز تپه ای در غرب شهر و دره کاتماندو قرار دارد. سوایامبونات به معبد میمون نیز مشهور می باشد. دلیل این شهرت، وجود میمون های مقدس در گوشه و کنار این مجموعه مذهبی بیان شده است. مجموعه مذهبی سوایامبونات شامل چندین مفبره و معبد قدیمی، موزه، کتابخانه و یک استوپا یا گنبد بودایی می باشد.

معبد پاشوپاتینات

این معبد در سواحل رود باگماتی و در قسمت شرقی کاتماندو واقع شده و مقدس ترین و بزرگ ترین معبد هندویی خدای شیوا در جهان به شمار می رود. قدمت این معبد که قدیمی ترین معبد هندوی کاتمانداست، به قرن پنجم باز می گردد. بخش اصلی معبد پاشوپاتینات در قرن چهاردهم بر اثر تهاجم مغول ها از بین رفته و در قرن نوزدهم بار دیگر بنا شد. این معبد محل برگزاری سالانه فستیوال شیواراتری است.

داراهارا یا برج بیمسن

این برج در سال 1832 و با دستور بیمسن تاپا، نخست وزیر وقت نپال ساخته شد. داراهارا برجی 9 طبقه است که 113 پله مارپیچ و 25 پله خارجی دارد. همچنین در طبقه هشتم آن بالکنی دایره ای شکل ساخته شده که نمایی پانورامایی را به بازدید کنندگان نشان می دهد.

موزه ملی نپال

این موزه سه ساختمان گالری هنری بودا، جودا جایاتیا کالا شالای و ساختمان تاریخی اصلی داشته و در سال 1928 تاسیس شده است. بخش های موزه ملی نپال عبارت اند از بخش تاریخی، بخش تاریخ طبیعی، بخش تمبر، بخش فرهنگی، بخش معاصر، مجموعه اسلحه های استفاده شده در قرن های هجدهم و نوزدهم و کلکسیون آثار هنری تاریخی (مجسمه و نقاشی ها).

کاستامانداپ

این معبد به دستور پادشاه لاکسمی نارسینگا مالا و در قرن شانزدهم ساخته شد. کاستامانداپ معبدی سه طبقه برای یکی از شکل های خدای شیوا به نام گوراکنات بوده و به سبک بت کده های ژاپنی و چینی ساخته شده است. جالب است بدانید کل بنای معبد در واقع از چوب یک درخت واحد ساخته شده است.