میناب دومین شهر بزرگ هرمزگان واقع در بخش شرقی این استان در سال 1339 تاسیس گشت و کد تقسیماتی آن 134 می باشد. میناب به دلیل داشتن آب شرب بخصوص رودخانه میناب و جلگه ای بودن آن از قطب های کشاورزی هرمزگان به حساب می آید. این شهر مدت هاست که با نام "گلستان جنوب" نیز شناخته می شود. حال در این مقاله به معرفی بیشتر این شهر جهت آشنایی و شناخت این جاذبه زیبای کشورمان، پرداخته ایم.
میناب دومین شهر بزرگ هرمزگان، با توجه به آمار سال 1385 دارای جمعیت 257831 نفری بوده است. برخی از مردم محلی معتقدند که تاسیس این شهر توسط دو خواهر به نام های "بیبی مینو" و "بیبی نازنین" صورت گرفته است. این شهر دارای قدمتی نزدیک به 2500 سال می باشد و در زمان های مختلف با نام های گوناگونی شناخته می شده، که برخی از آنها عبارتند از منا، مناو، مناب، مینو، مینا، میناو. همچنین نئارخوس دریانورد مقدونی در بخشی از سفرنامه اش از میناب با عنوان هارموز و یا آرموز یاد می کند. یکی از قدیمی ترین نام هایی که به میناب داده شده، اورگانا (ORGANA) و در زمان هخامنشی بوده است. این منطقه در گذشته نه چندان دور با نام "میان آب" شناخته می شده؛ که علت آن نزدیکی به دریا و رودهای اطراف آن بود و به مرور زمان تبدیل به میناب شده است. در بخش شرقی این شهر دژ "هزاره" یا همان دژ "بی بی مینو" قرار دارد، که یکی از هفت دژ تخریب شده در طی حمله تیمور لنگ، می باشد. شهر میناب بر روی دامنه دژ تاریخی میناب ساخته شده، این دژ تا اواخر حکومت قاجاریان مرکز حکومت بوده؛ ولی در حال حاضر تنها چیزی که از آن باقی مانده یک خرابه است. نژاد مردم میناب از ترکیب چند قوم تشکیل شده است، قوم هایی مانند عرب های حاشیه خلیج فارس، بلوچ های ناحیه بلوچستان، سیاهان آفریقایی (در گذشته قوم های بسیار ثروتمند و قدرتمندی آنان را به عنوان برده استفاده می کردند)، ایرانیان فارس زبان اصیل و همچنین تعداد زیادی از مهاجران که به احتمال زیاد از اقوام اصیل آریایی بودهاند و همچنین مهاجرهای منوجانی و مهاجرین شمالی.
شهر میناب در جنوب کشور و در 100 کیلومتری شرق بندرعباس و در مسیر بندرعباس به چابهار واقع شده است. این شهر از جهات مختلف به دیگر شهر ها دسترسی داشته؛ برای مثال، از شرق به استان کرمان، از غرب به بندرعباس و خلیج فارس، از جنوب به جاسک و تنگه هرمز و از شمال به رودان.
منطقه ی هرمزگان گویش های مختلفی دارد، که گویش مینابی یکی از آنهاست و ریشه در زبان فارسی باستان و بخصوص فارسی میانه دارد. این گویش ساختاری کاملا مستقل داشته، با این حال شباهت هایی بین آن و گویش های دیگر یافت می شود. گویش مینابی زیر شاخه گویش بشکردی و در دسته گویش های جنوب غربی زبان های ایرانی قرار دارد.
مردم میناب از لحاظ مذهب مسلمان به شمار می روند. 8/75 درصد از آنان شیعه، 24 درصد سنی و 2 درصد پیرو ادیان مسیحی، کلیمی و زرتشتی هستند. تعداد زیادی از این 2 درصد افراد مهاجر هستند، که برای داشتن شغل و کار به این شهر آمده و در آنجا ساکن اند.
صید و صیادی، دستفروشی و کشاورزی از شغل هایی هستند، که بیشتر جمعیت میناب به آن مشغول اند. عده ای دیگر از مردم میناب در مشاغلی همچون کارمندی، بازاری، تجارت و … ایفای نقش می کنند.
شهر میناب منطقه ای شرجی است، که با نزدیک شدن به کوه ها شاهد کم شدن آن خواهید بود. این شهر در تابستان ها هوایی گرم و مرطوب و در زمستان ها هوایی معتدل دارد. این شهر دارای 9 ماه تابستان و 3 ماه زمستان بوده و اغلب بارندگی های آن حالت رگباری و کوتاه داشته و در زمستان رخ می دهند. یخبندان از دسته اتفاقاتی است، که در این منطقه به ندرت مشاهده می شود. این منطقه دارای پوشش عمانی (پوشش گیاهی فقیر) است و رویش های اصلی آن کهور ایرانی و انواع آکاسیا می باشد.
یکی از جاذبههای گردشگری میناب تالاب بین المللی تیاب می باشد، که از مهم ترین اکوسیستم های جنگلی ایران است. این اکوسیستم که درختان حرا و مانگرو را در خود جای داده زیبایی بی نظیر را ایجاد کرده و علاوه بر آن یک محیط و زیستگاه مناسب برای گونه زیادی از جانوران ایجاد نموده است. همچنین این تالاب زیستگاهی برای پرندگان مهاجر و گونههای زیادی از ماهیان می باشد. تالاب بین المللی تیاب بستر مناسبی برای رشد لاروها فراهم کرده است. با شرایط این تالاب و اهمیت زیست محیطی بالایی که دارد، جز مناطق حفاظت شده محیط زیست قرار دارد.
دیگر جاذبه شهر میناب، رودخانه میناب است، که از پر آب ترین رودهای جنوب کشور بشمار می رود. این رودخانه از پیوستن رودهای جغین و رودان به وجود می آید و بخش بزرگی از آب بندرعباس و میناب را تامین میکند، از این آب برای کشاورزی نیز استفاده می شود. رودخانه میناب از کنار شهر میناب و نخلستان های آن عبور می کند.
سد استقلال به واسطه آبی که در آن جمع شده است، دریاچه ای به وجود آورده که جزو جاذبه های گردشگری شهرستان میناب به حساب می آید. دریاچه یا همان سد استقلال در فاصله 2 کیلومتری شرق میناب واقع شده، که در ارتفاع 59 متری قرار دارد. به دلیل احداث سد استقلال بر روی رودخانه میناب، این سد را به سد میناب نیز می شناسند. ایده ساخت این سر در سال 1344 مطرح شد و ساخت آن از سال 1353 شروع گردید و در سال 1362 سد استقلال افتتاح شد.
رودخانه جگین از به هم پیوستن رودخانه های انگهران و چند رود دیگر شکل گرفته و سرچشمه آن از کوههای بشاگرد می آید، که این کوهها نیز در اطراف میناب قرار دارند. جالب است بدانید که آب این رودخانه شیرین میباشد و هنگامی که بارندگی صورت می گیرد مقدار زیادی از آب این رودخانه به دریای عمان ریخته می شود.
این بازار که در مرکز شهر میناب قرار دارد، یک قسمت آن به بازار سرپوشیده میناب و سمت دیگر آن به میدان اصلی شهر متصل می شود. در پنجشنبه بازار میناب میتوان سوغات و صنایع دستی میناب، تولیدات سنتی و خانگی آن را یافت، که برای نمونه می توان به صنایعی همچون سفال، ظروف حصیری، برقع، انواع حصیر، لوازم دوخت لباس، ماهی و انواع مواد غذایی اشاره کرد.
چند راه متفاوت برای رفتن به میناب وجود دارد، در این قسمت تعدادی از آنها گفته شده اند.
از بندرعباس تا میناب با خودرو مسیری تقریبا 92 کیلومتری قرار دارد، که برای طی کردن آن حدود یک ساعت یا کمی بیشتر زمان لازم است.
برای اطلاع بیشتر و دقیق تر شما، نقشه میناب را قرار داده ایم. تا راحتتر بتوانید مسیر خود را به سمت میناب مشخص کنید