کنوانسیون شیکاگو یا همان معاهده هوانوردی غیرنظامی بین المللی در سال 1944 با حضور کشور های بسیاری در شیکاگو به تصویب رسیده است، پیمان شیکاگو یکی از مهم ترین و اصلی ترین قوانین پروازی بوده و همه کشور های عضو این پیمان، مستلزم رعایت مفاد آن می باشند، کشور ایران نیز یکی از امضا کنندگان پیان شیکاگو است.
همانطور که در مقاله تفاوت کدهای فرودگاهی ایکائو و یاتا به آن اشاره شد، سازمان ایکائو جهت نظارت بر اجرای این معاهده تشکیل شده و این امر یکی از اصلی ترین وظایف این سازمان تلقی می شود.
جالب توجه است که پس از به رسمیت شناختن این پیمان، کنوانسیون 1919 پاریس و معاهده هواپیمایی بازرگانی کنار گذاشته شد، زیرا کنوانسیون شیکاگو بسیار کامل و جامع تر از این پیمان ها بود.
اجرای معاهده هوانوردی غیرنظامی بین المللی در حدود 3 سال به طول انجامید و در نهایت در سال 1947 به اجرا در آمد.
